زخم حاد چیست؟

زخم حاد آسیب ناگهانی به پوست است. زخم های حاد می توانند در هر جایی از بدن ایجاد شوند. آنها از خراش های سطحی تا زخم های عمیق و نافذ متغیر هستند.

مقايسه زخم های حاد در حال التيام و غير التيام پذير

زخم‌های حاد می‌توانند التیام‌پذير باشند یا نباشند. زخم‌های در حال بهبود معمولاً در اثر یک جراحت یا تروما ایجاد می‌شوند. آنها از یک روند درمانی عادی پیروی می کنند که پایدار و قابل پیش بینی است.

در زخم های حاد که التیام نمی یابند، روند طبیعی بهبودی مختل می شود. این ممکن است به دو دلیل اتفاق بیفتد:

• زخم به درمان پاسخ نمی دهد و/یا
• بيمار مشكلات زمينه ای زيادی دارد كه تحمل و استقامت او را كم كرده است.

به یاد داشته باشید: تمام زخم های حاد اگر به درستی مدیریت نشوند می توانند به زخم های غیر التیام شونده تبدیل شوند

انواع مختلف زخم های حاد :

زخم های جراحی برش های عمدی هستند. آنها برش های دقیق با لبه های تميز و منظم هستند. آنها را می توان با بخیه، منگنه یا چسب بخيه بست. یا می توان آنها را برای بهبودی باز گذاشت.میانگین زمان بهبود زخم های جراحی 14 روز است.

زخم های تروماتیک آسیب هایی به پوست و بافت زیرین هستند که توسط یک نیروی خارجی ایجاد می شوند. زمان متوسط بهبود زخم های تروماتیک بسته به نوع زخم از 14 تا 28 روز متغیر است.

انواع زخم های جراحی

زخم های جراحی بر اساس احتمال عفونی شدن آنها پس از جراحی طبقه بندی می شوند. این خطر عفونت می تواند از سه منبع باشد:

• محل زخم
• چقدر زخم تمیز یا آلوده است یا
• وجود عفونت در بدن قبل از جراحی

در زیر چهار دسته زخم های جراحی و ویژگی های آن ها را مشاهده می کنید.

دسته I: تمیز

• زخم عفونی یا ملتهب نیست.
• اين نوع زخم شامل زخم های دستگاه تنفسی، گوارشی، تناسلی یا مجاری ادراری نمی شود.
• اگر زخم باید درناژ شود، جراح از روش درناژ بسته استفاده می کند.

مثال: جراحی های لاپاراسکوپی یا بیوپسی.

دسته II: تمیز-آلوده

• یک زخم تمیز كه به دلیل محل  قرارگیری آن احتمال عفونت بیشتری نسبت به دسته قبل دارد.
• این زخم ها ناشی از جراحی در دستگاه تنفسی، گوارشی، تناسلی یا ادراری است اما تحت شرایط کنترل شده بوده است.

مثال: برداشتن لوزه

دسته III: آلوده

• زخم آلوده است.
• آلودگی می تواند از یک جسم خارجی که در تماس با زخم است (مانند یک شی نوک تیز) باشد. یا می تواند ناشی از نشت دستگاه گوارش به داخل زخم باشد.
• اگر بافت عفونی یا ملتهب در اطراف زخم جراحی وجود داشته باشد، آلوده تلقی می شود.

مثال: هموروئیدکتومی

دسته IV  عفونی و کثیف

• این زخم ها عفونی و کثیف هستند.
• این دسته شامل زخم های تروماتیکی است که به موقع درمان نشده اند، زخم های جراحی عفونی و زخم های باز یا زخم هایی كه در معرض مدفوع قرار گرفته اند.

مثال: دبریدمان زخم مزمن

باز شدن زخم جراحی چیست؟

متخصصان مراقبت های بهداشتی باز شدن زخم جراحی (SWD) را به روش های مختلف تعریف می کنند. با این حال، در يک سند اخیر، باز شدن زخم جراحی اين گونه تعريف كرده اند:  هر زمانی که حاشیه‌های یک برش جراحی بسته در پوست جدا می‌شوند. در باز شدن زخم جراحی، بافت زیرین، اندام ها یا ایمپلنت ها می توانند در معرض دید قرار گیرند. ممکن است یک یا چند جدایی وجود داشته باشد یا کل برش دوباره باز شود. یک برش جدا شده (یا باز) ممکن است علائم بالینی عفونت را داشته یا نداشته باشد.

چه چیزی باعث از باز شدن زخم جراحی می شود؟

سه علت اصلی SWD وجود دارد:

1. مسائل تكنیکی
2. استرس مکانیکی
3. بهبودی مختل شده

بیایید نگاهی دقیق تر به هر علت بیندازیم.

مسائل تكنیکی:

این زمانی است که برش به دلیل نقص فنی باز می شود. زخم های جراحی با استفاده از بخیه، منگنه یا چسب بسته می شوند. این مواد ممکن است خوب عمل نكرده و باعث باز شدن مجدد زخم شود. برای مثال، گره های بخیه می توانند باز شوند یا بخیه ها بشکنند.

استرس مکانیکی:

استرس مکانیکی می تواند از دو طریق باعث باز شدن زخم جراحی شود:

1. می تواند باعث از بین رفتن سوچورها شود. به عنوان مثال، هنگامی که یک بیمار با برش شکم یا قفسه سینه سرفه یا عطسه می کند، این می تواند باعث شکستن بخیه ها شود.
2. می تواند بافت های در حال بهبود را پاره کند. به عنوان مثال، مایع اضافی (ادم) می‌تواند باعث تورم بافت‌های اطراف محل بسته شدن زخم شود که می‌تواند بر سوچورها فشار وارد کند.

بهبودی مختل شده :

بهبودی ممکن است به دلیل بیماری های زمينه ای بیمار (شرایط پزشکی موجود) مختل شود. همچنین ممکن است به دلیل درمانی که روند بهبودی را به تاخیر می اندازد اتفاق بیفتد. عفونت محل جراحی (SSI) همچنین می‌تواند بهبود را به تأخیر بیندازد و منجر به از بین رفتن زخم جراحی شود.

توجه: اگر چه بین بازشدگی زخم جراحی و عفونت محل جراحی ارتباط وجود دارد، اما همه زخم های باز شده عفونی نیستند. به همین ترتیب، همه زخم های جراحی عفونی نیز باز نمی شوند.

تعیین تعداد دفعات بازشدگی زخم جراحی دشوار است، نرخ بروز آن از 0-4٪ يا 3.8٪ برای لاپاراتومی تا 18.7٪ – 21.5٪ برای ابدومینوپلاستی پس از جراحی چاقی متغیر است. بیشترین میزان بروز بازشدگی زخم جراحی مربوط به جراحی های سینوس پیلونیدال است (41.8%).

آیا می دانستید؟

در محیط  خارج از بيمارستان، احتمال باز شدن زخم جراحی  در نواحی شکم، ساق پا و قفسه سینه بيشتر است؟

تاثیر بازشدگی زخم جراحی بر بیمار

از بین رفتن زخم جراحی می تواند بر سلامت روانی، جسمی و اجتماعی بیمار تأثیر منفی بگذارد. علاوه بر این، میزان مرگ و میر در بیماران با بازشدگی زخم جراحی می تواند بسیار بالا باشد. مثلا:

• میزان مرگ و میر بیماران مبتلا به SWD  استرنوم  11 تا 53 درصد است.
• در بازشدن زخم جراحی شکم، میزان مرگ و میر می تواند تا 35٪ باشد.
• بیماران مبتلا به بازشدگی زخم جراحی شکم نیز در معرض خطر بیشتری برای ایجاد فتق در ناحيه برش هستند (تا 83٪).

بخش قابل توجهی از زخم های التیام نیافته را زخم های جراحی تشکیل می دهند. این نشان می دهد که ارزیابی و مدیریت موثر زخم های جراحی چقدر مهم است.

Reference:

World Union of Wound Healing Societies Consensus Document. Surgical wound dehiscence improving prevention and outcomes